บทที่ 145 มีโรคก็ต้องรักษา

ชีวิตในช่วงสองวันนี้ทำให้ชีวิตของเขามีรสชาติขึ้นมา เมื่อได้ลิ้มลองรสชาติของการมีใครสักคนแล้ว เขาก็ไม่ต้องการที่จะสูญเสียมันไปอีกเลย

แน่นอนว่าความกังวลใจนี้เขาทำได้เพียงเก็บไว้ในใจ ไม่สามารถบอกใครได้

ไม่นานพนักงานก็ถือสัญญาที่เตรียมไว้เข้ามา ครั้งนี้คิมเบอร์ลี่ไม่ลังเลเลย เซ็นชื่อของตัวเองลงไปโดยตรง

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ